Kerst in Dubai

Je hoort het vaak in Nederland: mensen die zo'n enorme hekel aan de kou hebben dat ze het liefst warmere oorden opzoeken, zelfs tijdens de Kerst. Wij zijn in zo'n oord. En juist hier zien we veel mensen die huiswaarts keren om bij de familie te zijn, ook al betekent dat dat ze soms terug moeten naar de koudere oorden. Ook zien we juist veel opa's en oma's hier die naar Dubai zijn gekomen om bij de kleinkinderen te zijn. Want iedereen in onze wijk heeft kleine kinderen. Als ze een jaar of tien zijn dan hebben ze die speeltuin ook niet meer nodig. De meeste Europeanen, Amerikanen en Australiërs verlaten Dubai zodra de kinderen ouder worden, omdat ze dan vaak wat stabiliteit in hun leven nodig hebben. Vriendschappen worden belangrijker, maar ook wordt het steeds moeilijker om van het ene in het andere schoolsysteem te schuiven. Dus zie je hier relatief weinig tieners en zijn de wachtlijsten voor de nurseries en de kindergartens helemaal bomvol elk jaar. Maar dat terzijde. De kleine kinderen missen het nog niet zo erg, het samenzijn met de familie tijdens de Kerst. Natuurlijk, ze missen het wel. Maar je kunt ze gemakkelijk afleiden door ze mee te nemen naar de speeltuin, het zwembad of een park. Kerst is sowieso korter in het Midden-Oosten, omdat tweede Kerstdag niet gevierd wordt. Sterker nog, ik moet dan alweer naar kantoor. Vanwege wat kleine gezondheidsprobleempjes (vooral de kleinste voelde zich niet zo top de afgelopen dagen) waren er ook op de eerste Kerstdag geen grote plannen gemaakt, maar op Christmas Eve was het wel gezellig druk in huis. We hadden twee buurgezinnen over voor een Kerstdiner bij ons thuis, inclusief twee baby's en drie wat grotere kinderen (geen tieners). Dit was de eerste keer dat er mensen bij ons bleven eten sinds we hier zijn en ik heb het idee dat dat wel vaker gaat gebeuren want we hebben erg goed contact met vier of vijf gezinnen inmiddels. Eén gezin zit nu echter in Australië, dus zij vieren daar Kerst. Maar eenzaamheid voel je snel als je in het buitenland zit. En daarom zoekt iedereen elkaar op. En ook dan is het gevoel nooit dat Kerstgevoel dat je gewend bent. Je ziet nog steeds een onbewolkte blauwe lucht, het is 22 graden, de bloemen staan er prachtig bij en een muts hoef je zeker niet op. Het is echter wel heel prettig om te zien dat men hier zo ruimdenkend is. Eigenlijk worden alle feestdagen gevierd, van alle religies. En niemand die zich er druk om maakt. Ook op school niet. Moslims wensen Christenen ook een fijne Kerst. En dat gevoel van tolerantie en verbinding, dat is dan toch weer een beetje de Kerstgedachte.

Expo 2020

Er werd al maanden over gesproken. Je zag billboards langs de weg, de kranten schreven er dagelijks over en eindelijk was het dan zover:± Dubai haalde Expo 2020 binnen. Een prestigieus evenement dat in Nederland nooit zoveel aandacht heeft gehad als ik hier heb meegemaakt. Ik wist wel dat het Expo-evenement iedere vijf jaar naar een andere stad verhuist, maar van echt dichtbij heb ik het nooit mogen meemaken. En de kans is groot dat dat ook deze keer niet gebeurt. Overigens, hoewel Expo al tien keer in een Belgische stad heeft plaatsgevonden, werd een Nederlandse stad nooit gekozen. Expo heeft de wereld aardig wat gebracht: zo zijn o.a. de Eiffeltoren, het Atomium, het Londense Crystal Palace en de beroemde Seattle Space Needle gebouwd voor de Expo-evenementen in de betreffende steden. Dubai zou Dubai niet zijn als het een stapje verder zou gaan. HH Sheikh Mohamed bin Rashid al Maktoum, de Emir van Dubai, heeft een visie, zoveel is duidelijk. Slechts enkele decennia geleden was er alleen nog maar zand en enkele hoge gebouwen.

In de jaren ´60 vond men hier olie en er veranderde veel. De olie bracht geld binnen, maar Dubai wist dondersgoed dat het niet eeuwig van de olie kon blijven profiteren. Momenteel zijn toerisme en de internationale handel de grootste inkomstenbron. Hoewel ook hier de economie een cyclus kent, floreert Dubai nog altijd. Elke mijlpaal wordt hier overtroffen door een nieuwe mijlpaal. Zo bezit Dubai inmiddels al meer dan honderd records in het Guinness Book of Records en is het op weg om het record van het grootste aantal records te behalen. Hoewel Dubai trots is op alle prestaties, betekent het ook dat het steeds moeilijker wordt voor de gewone man om zich hier staande te houden. De stad groeit zo hard dat het moeilijk bij te houden is. Alles verandert continu. Wegen zijn continu opengebroken, waar je ook bent, je ziet altijd ergens wel een wolkenkrabber die in aanbouw is. Behalve misschien in de Arabian Ranches.
Maar ook in de Ranches voel je de veranderingen. Onze buren moesten verhuizen vanwege de huurprijsstijging. Een paar weken later wordt hun huis op internet aangeboden voor ongeveer een 25% hoger bedrag. Want iedereen hier wil verdienen. En goed verdienen ook. Als je inkomsten niet hard stijgen, dan blijf je achter. Officieel is de inflatie hier laag, maar iedereen weet dat de praktijk anders is. Niettemin is het mooi wat er gepresteerd wordt hier. Waar een land als Nederland er tientallen jaren over doet om te besluiten de A4 door te trekken en elk overheidsproject gekenmerkt wordt door enorme kostenoverschrijdingen, wordt hier rustig doorgebouwd aan nieuwe mijlpalen. Dubai is en blijft een stad die niet klaagt, niet piekert en gewoon doorpakt. En dat zonder inkomstenbelasting te heffen. Daar kan Nederland nog aardig wat van leren.

Burj Khalifa

We kunnen geen dag op pad gaan met de auto of het klinkt van achter uit de auto: "ik zie de Burj Khaliiiifaaaa". Of: "ik zie de Burj al Arab! Papa, zie jij de Burj al Arab?". Toegegeven, het zijn twee mooie bouwwerken. En dus werd het tijd dat we die eens van dichtbij gingen bekijken. Met de auto vertrokken we dus vorig weekend richting Burj al Arab. Laras, mbak Nur en Elliot op de achterbank, papa en mama voorin. Het is slechts een kleine twintig minuten rijden, dus eigenlijk hadden we dit wel al iets eerder kunnen doen, maar goed, uiteindelijk was het dan zover. Aangezien de Burj al Arab een hotel is dat op een soort pier in zee is gebouwd (net als die in Scheveningen, maar dan iets mooier), namen we dus onze zwemkleding mee. Parkeren aan het strand is gratis, strandtenten zijn er niet. Dus ook geen broodje kroket als lunch. Nee, het is eten en drinken meebrengen of snel weer naar huis. Acht maanden per jaar hou je het niet lang uit op het strand, maar nu, in november, is het een graadje of dertig 's middags dus goed uit te houden. Het water is prachtig helderblauw en de branding is net mooi voor kleine kinderen. Als je dichtbij de Burj al Arab gaat zwemmen, zit je tussen de hotelgasten, herkenbaar aan de gestreepte parasols. De strandgasten zijn meestal rijke Russen. Als je ze vraagt hoe ze aan die parasols komen, krijg je als antwoord: "From hoe-tel" met een zeer zwaar Russisch accent. Tussen de Russen door zie je ook bussen vol Chinezen die allemaal de gekste foto's maken. Ik stel me voor dat het verplicht bekijken van een fotoalbum van Chinese toerist een van de zwaarste straffen op aarde moet zijn. Op elke foto staat dezelfde Chinees, de ene keer voor het strand, dan weer voor een gwbouw, dan weer voor de touringcar, liefst met dezelfde kenmerkende gelaatsuitdruking. Het fotograferen van jonge Russische dames in bikini is echter ook heel normaal voor de Chinese toerist. Zoiets zie je thuis namelijk niet. Tussen de Russen en de Chinezen door lopen ook nog twee kleine hummeltjes te rennen. Ze spatteren druk in het water en vermaken zich als de beste. Laras en Elliot hebben weer een leuke dag gehad. De Russen en Chinezen zijn ze vast niet eens opgevallen.

Afgelopen donderdagavond besloten we de andere toren maar te bekijken. De Burj Khalifa dus. De Burj Khalifa is de hoogste toren ter wereld met 828 meter hoogte en 163 verdiepingen. Als je van grote hoogtes houdt, kun je even gaan lunchen in het restaurant op de 122e verdieping. Maar dat gingen wij dus niet doen. Veel leuker dan de toren in gaan is het namelijk om onderaan de toren te staan. Onderaan de hoogste toren ter wereld ligt namelijk de grootste mall ter wereld, de Dubai Mall. En vlak buiten de grootste mall ter wereld ligt de grootste fontein ter wereld: de Dubai Fountain. En daar kwamen we dus voor. De Dubai Fountain is vooral ´s avonds een spektakel. Het is een combinatie van luide Arabische muziek, een prachtig gekleurd schouwspel, een waterfestijn en een mooie blauw verlichte Burj Khalifa. Dat allemaal bij elkaar is absoluut het zien waard. Helemaal als je er nog eens met een bootje tussendoor vaart ook. Heerlijk rustgevend, totdat de fontein begint. Dan wordt het even spannend, maar de bootjes stoppen gelukkig even en varen niet door de fontein. De kinderen vonden het geweldig, hoewel een beetje eng. Om een uur of half elf 's avonds lagen de kinderen weer in bed. Zoals het hoort in Dubai - de malls zitten namelijk op elk tijdstip vol met kleine kinderen. En in het weekend mag dat ook best wel eens.