Burj Khalifa

We kunnen geen dag op pad gaan met de auto of het klinkt van achter uit de auto: "ik zie de Burj Khaliiiifaaaa". Of: "ik zie de Burj al Arab! Papa, zie jij de Burj al Arab?". Toegegeven, het zijn twee mooie bouwwerken. En dus werd het tijd dat we die eens van dichtbij gingen bekijken. Met de auto vertrokken we dus vorig weekend richting Burj al Arab. Laras, mbak Nur en Elliot op de achterbank, papa en mama voorin. Het is slechts een kleine twintig minuten rijden, dus eigenlijk hadden we dit wel al iets eerder kunnen doen, maar goed, uiteindelijk was het dan zover. Aangezien de Burj al Arab een hotel is dat op een soort pier in zee is gebouwd (net als die in Scheveningen, maar dan iets mooier), namen we dus onze zwemkleding mee. Parkeren aan het strand is gratis, strandtenten zijn er niet. Dus ook geen broodje kroket als lunch. Nee, het is eten en drinken meebrengen of snel weer naar huis. Acht maanden per jaar hou je het niet lang uit op het strand, maar nu, in november, is het een graadje of dertig 's middags dus goed uit te houden. Het water is prachtig helderblauw en de branding is net mooi voor kleine kinderen. Als je dichtbij de Burj al Arab gaat zwemmen, zit je tussen de hotelgasten, herkenbaar aan de gestreepte parasols. De strandgasten zijn meestal rijke Russen. Als je ze vraagt hoe ze aan die parasols komen, krijg je als antwoord: "From hoe-tel" met een zeer zwaar Russisch accent. Tussen de Russen door zie je ook bussen vol Chinezen die allemaal de gekste foto's maken. Ik stel me voor dat het verplicht bekijken van een fotoalbum van Chinese toerist een van de zwaarste straffen op aarde moet zijn. Op elke foto staat dezelfde Chinees, de ene keer voor het strand, dan weer voor een gwbouw, dan weer voor de touringcar, liefst met dezelfde kenmerkende gelaatsuitdruking. Het fotograferen van jonge Russische dames in bikini is echter ook heel normaal voor de Chinese toerist. Zoiets zie je thuis namelijk niet. Tussen de Russen en de Chinezen door lopen ook nog twee kleine hummeltjes te rennen. Ze spatteren druk in het water en vermaken zich als de beste. Laras en Elliot hebben weer een leuke dag gehad. De Russen en Chinezen zijn ze vast niet eens opgevallen.

Afgelopen donderdagavond besloten we de andere toren maar te bekijken. De Burj Khalifa dus. De Burj Khalifa is de hoogste toren ter wereld met 828 meter hoogte en 163 verdiepingen. Als je van grote hoogtes houdt, kun je even gaan lunchen in het restaurant op de 122e verdieping. Maar dat gingen wij dus niet doen. Veel leuker dan de toren in gaan is het namelijk om onderaan de toren te staan. Onderaan de hoogste toren ter wereld ligt namelijk de grootste mall ter wereld, de Dubai Mall. En vlak buiten de grootste mall ter wereld ligt de grootste fontein ter wereld: de Dubai Fountain. En daar kwamen we dus voor. De Dubai Fountain is vooral ´s avonds een spektakel. Het is een combinatie van luide Arabische muziek, een prachtig gekleurd schouwspel, een waterfestijn en een mooie blauw verlichte Burj Khalifa. Dat allemaal bij elkaar is absoluut het zien waard. Helemaal als je er nog eens met een bootje tussendoor vaart ook. Heerlijk rustgevend, totdat de fontein begint. Dan wordt het even spannend, maar de bootjes stoppen gelukkig even en varen niet door de fontein. De kinderen vonden het geweldig, hoewel een beetje eng. Om een uur of half elf 's avonds lagen de kinderen weer in bed. Zoals het hoort in Dubai - de malls zitten namelijk op elk tijdstip vol met kleine kinderen. En in het weekend mag dat ook best wel eens.